என் கதைக்கு மொக்கை என பெயர் வை

சிறு வயதில் கதை கேட்ட அனுபவததை பகிர சொல்லி தொடர் பதிவுக்கு அழைத்த அண்ணன் ஸ்டார்ஜனுக்கு நன்றி.

இப்பிடி ஓரு மொக்கையை வாழ்நாளில் படிச்சதில்லைன்னு நறநறன்னு உங்களுக்கு கோவம் வந்துச்சுன்னா.. அப்பிடியே மனசுக்குள்ள வைச்சுருக்காதீங்க அது உடம்புக்கு நல்லதில்ல. நான் இதுக்கு காரணமில்லை. அதனால இதுக்கு காரணமான ஸ்டார்ஜனை திட்டி உங்க கோவத்த தணிச்சுகிடுங்க. :) 


எப்பவுமே கொலை பண்ணியவனை விட அதுக்கு காரணமாக இருந்தவர்தான் அதிக தண்டனைக்குரியவர்னு இந்திய அரசியலமைப்பு சட்டம் சொல்லுது


--------

திருநெல்வேலி டவுணில் வளவும் வளவு சார்ந்த இடத்தில்தான் என்னுடைய ஆரம்பகாலங்கள். சின்ன பசங்க ஒரு பத்து பேருக்கு மேல இருப்போம். காலையில் பக்கத்துல இருக்கற புளியந்தோப்புக்கு போனோம்னா மதியம் சாப்பிட வீட்டுல கம்போட வந்து அடிச்சு இழுத்துட்டு போனாத்தான் உண்டு. ஆனா இருட்டின உடனே வளவோட இருக்கற திண்ணைல உக்காந்து பக்கத்துவீட்டு அக்கா, ஆச்சியெல்லாம் சொல்லுற கதை கேக்குற அனுபவம் ஓரு அற்புதமான விஷயம். அந்த வளவு, அந்த திண்ணை, பகிர்ந்து சாப்பிடும் சாப்பாடு, அங்க கேக்குற கதை, இதையெல்லாம் நினைக்கும் போது இன்னொரு தடவை அந்த காலமெல்லாம் திரும்பி வாராதான்னு இருக்கு.

அதுல சுந்தர் ஆச்சின்னு ஓருத்தங்க சொல்லுற கதைக்கு நாங்கெல்லாம் பயங்கர பேன். அவங்க ஓரு ஊர்ல ஒரு பெரிய்ய்யய… ராஜான்னு ஆரம்பிச்சா அவரோட பிரம்மாண்டம் எங்க எல்லாரோட கற்பனையிலும் விரிய ஆரம்பிக்கிற அளவுக்கு இருக்கும் அவங்களோட கதை சொல்லும் திறன். சொல்லப்போனால் அவங்ககிட்ட கதை கேக்குறதுக்குகாகவே சாயங்காலங்களில் திண்ணைகளில் கூடுவதை வழக்கமாகவே வைத்திருந்தோம். அப்பிடி ஓரு பெளர்ணமி நாளில் நிலவை காட்டி அங்க ஓரு பாட்டி காலை நீட்டி உக்காந்து வடை சுட்டுகிட்டு இருக்கான்னு (பாருங்க எவ்ளோ புத்திசாலின்னு, பாட்டி வடை சுட்ட கதை லொகேஷனை நிலாவில் வைச்சுட்டாங்க) சொன்னதை கேட்டு நிலவை பார்த்தால் அந்த பாட்டி உருவம் அப்பிடியே தெரிய ஆரம்பித்தது. அப்புறம் ஓவ்வொரு பெளர்ணமியிலும் நிலவை பார்க்கும் போதும் எனக்கு சுந்தர் ஆச்சிதான் நினைவுக்கு வருவார்கள்.

பின்னாட்களில் பள்ளியில் ஆர்ம்ஸ்டார்ங்தான் நிலவுக்கு முதலில் போனவர்னு படிக்கும்போது அவரு அந்த பாட்டிய பாத்திருப்பாரோ, பாட்டி அப்பவாச்சும் நீட்டிய காலை மடக்கியிருக்குமா என பலவாறு எனக்கு யோசனைகள் விரிய தொடங்கின. அதுவும் அவர்கள் சொன்ன மூணு கண்ணன் கதை எங்களில் பலபேரை ரொம்ப நாள்கள் பயத்தில் வைத்திருந்தன.

--------------

அந்த ஆச்சி பல கதைகள் சொல்லியிருந்தாலும் எனக்கு மறக்காம இருக்கற ஓரு கதையை மட்டும் இந்த தொடர் பதிவுக்கு எடுத்து கொள்கிறேன்.

ஓரு பெரிய்ய்ய்ய காடு அதில மரமெல்லாம் அடர்த்தியா இருக்கும். கொஞ்சம் கூட வெளிச்சமே உள்ள வராத அளவுக்கு நெருக்கமான மரங்கள் நிறைஞ்ச காடு அது.

ம்ம் (அங்கங்க மானே தேனேன்னு போடுற மாதிரி ம்ம் கொட்டுறது நாங்கதான். நீங்களும் ம்ம் கொட்டிகிட்டே படிங்க )

அந்த காட்டுல ஓரு புறா இருந்துச்சு. அது சாப்பிடுறதுக்காக காடு முழுதும் சுத்தி மரத்தில உள்ள பழங்களையெல்லாம் சாப்பிட்டு தண்ணி குடிக்கறதுக்காக ஓரு ஆத்தங்கரைக்கு வந்திச்சு.

ம்ம்

அப்போ ஆத்துல ஓரு எறும்பு தண்ணில தத்தளிச்சுட்டு இருந்த்தை பார்த்து மரத்தில உள்ள ஓரு இலையை எடுத்து அந்த எறும்பு பக்கத்துல போட்டுச்சு. எறும்பும் அதுல ஏறி உயிர் பிழைச்சதாம்.

ம்ம்

அப்புறம் கொஞ்சநாள் கழிச்சு ஓரு வேடன் வேட்டைக்கு காட்டுக்கு வந்தான். அவன் மரத்து மேல உக்காந்து இருக்கற புறாவை பார்த்தது சத்தம் போடாமல் மெதுவா அம்பை எடுத்து வில்லில் பூட்டி குறிபார்த்தான்.

அச்சச்சோ….

அவன் அந்த புறாவை அடிக்க போற சமயத்தில் அங்க வந்த எறும்பு அவன் காலை ‘நறுக்குன்னு’ கடிச்சு வைக்க அவன் குறி தப்பி புறா உயிர் பிழைச்சிட்டாம்.

அய்யா :)

அவ்ளோதான் முடிஞ்சுது